Primer t’has d’estimar tu ! (2)
Fa uns dies parlaven de la necessitat de valorar-se un mateix i de ser responsable per tal de no tenir massa dificultats de relació amb els altres. Quan jo m’estimo tinc com més força interna per afrontar les dificultats, per fer front a les frustracions i per no dependre tant dels altres. Podríem dir que una persona que s’estima és com un corredor que està en forma per fer front a les pujades i als entrebancs que li surtin sense haver d’estar tant pendent dels altres per tirar endavant. Quan les persones no ens estimem el que fem és cercar fora el que no tenim a dintre. Cerquem als altres, fem coses pels altres, volem que estiguin contents amb nosaltres per tal que ens donin estimació, que ens facin cas i no ens deixin sols ja que sinó ens sentiríem buits, abandonats o sense forces per fer front a la soledat i a les frustracions del cada dia. O com a mínim això ens sembla i així ho vivim. Massa vegades hem confós estimar-se amb ser egoista i certament és quelcom molt diferent i que no sempre ho tenim clar. Ho podem tenir clar amb el cap però internament ens sembla que pensar en un mateix, cercar el que necessito o donar-se algun caprici quan hi ha tantes necessitats o coses per fer no estar bé i fins i ens pot fer sentir malament, ens pot fer sentir egoistes. El que sí que és egoisme és no estimar-se ja que llavors no puc ser prou lliure per estimar massa als altres. L’egoista necessita estar constantment cercant valoració, reconfort, reconeixement ja que ell o ella no valora el que és ni el que té. És més, l’afany de voler estar pels altres o de donar i donar i negar-se el que a un li agrada o voldria, el que fa és empobrir a la persona fer-la molt depenent dels altres ja que no pot desenvolupar els propis recursos i capacitats... i per tant la persona pot quedar encallada en la desvalorització i el desencís personal sense confiança en sí mateixa. Quan un s’estima una mica és més capaç de fer front als seus impulsos, a aquells fantasmes, pors, dubtes o experiències internes que li fan mal i així mica en mica pot anar tolerant que les coses no siguin com ell o ella voldria. Necessitem estimar-nos per conèixer-nos internament i per ser capaços d’anar creixent i de relacionar-nos millor amb els altres però també necessitem treballar-nos internament i reconèixer el que ens passa per poder-nos estimar cada dia més i sentir-nos millor dintre de la pròpia pell i de la pròpia història. Resumint, és fàcil parlar d’amor, d’estimació! És fàcil confondre estimació amb egoisme. Però no es fàcil acceptar-se i tolerar allò que no ens agrada, i encara costa més estimar-se i viure content amb un mateix.
Eduard Fonts, psicòleg.