Quants “mai més” hi ha a la teva vida? (II)
Fa uns dies comentàvem que el “mai més” és una experiència dolorosa, trista que comporta acceptar el que mai pensàvem ens pogués passar i que és del tot el contrari a la nostra voluntat i desig. Tanmateix no tenim més remei que afrontar-la si no volem caure malalts ja sigui físicament o mental.
Aquest procés de creixement és també font de vida i esperança si som capaços d’integrar-lo en la nostra vida. Des del naixement ens hem cregut que nosaltres érem el centre del món, ni que fos de forma inconscient ja que quan volíem una cosa ens la donaven i si ens trobàvem malament ens atenien sense quasi demanar-ho. Els “mai més” ens ajuden a tocar de peus a terra, a adonar-nos que nosaltres no som uns perpetus nens i que el món no gira al nostre voltant ni les coses esdevenen com nosaltres imaginem. La realitat és dura, difícil però quan l’anem acceptant i adaptant-nos a ella és quan podem fer grans descobertes i amb el temps crear quelcom sorprenent.
Els “mai més” o situacions traumàtiques i inabastables que ens trobem en la vida de cada dia no són desitjables ni volgudes, no en els serveixen a la carta ni quan nosaltres els demanem però són camins fonamentals de transformació personal.
Els grans literats, artistes i en general persones que són capaces de contactar amb el seu secret món intern poden desenvolupar les seves capacitats més preuades després de viure situacions i experiències trencadores. Llavors poden veure la vida, les relacions humanes i inclús la mort d’una manera diferent, amb més sensibilitat i més tendresa. La vida pot prendre un nou sentit, més real, menys bonic però més autèntic. Ja no es busca, si els processos de pèrdua s’han integrat en la vida, un món ideal ni persones fora mira, ni una felicitat eterna que sigui el resultat de repetir o perllongar una mateixa experiència. El centre del viure no és el quedar bé o fer el que els altres volen sinó que la persona esdevé cada cop més humil i senzilla i al mateix temps més creativa i profunda amb una saviesa que traspua a través de la mirada i les paraules..
Tant de bo no et trobis amb molts “mai més” però si no ho pots evitar afronta’ls amb decisió i honestedat, segurament amb plor i buidor, sabent que “mai més “ les coses no seran al teu gust però que darrera la muntanya hi ha unes possibilitats desconegudes i sorprenents a la vegada que et poden portar a conèixer-te millor i a ser protagonista de noves experiències i relacions.
Eduard Fonts, psicòleg.