Quants “mai més” hi ha a la teva vida? (I)
Després d’uns quants anys de treball com a psicòleg un s’adona que una de les coses més difícils a la vida es poder encarar el que anomenem “el mai més”. Mai més seré jove, mai més tornaré a estudiar amb aquells companys/es, o mai més tindré la feina de fa x anys, o mai més tornaré a jugar a futbol perquè ja sóc gran, o... infinites situacions al llarg de la vida que hem deixat enrere, expectatives i il·lusions que hem abandonat amb el pas dels anys. Hem de reconèixer que costa molt acceptar-ho i no quedar clavat en aquestes pèrdues!!! Però encara hi ha pèrdues més dures, la de persones, llocs de treball, maneres de pensar, injustícies que hem viscut en carn pròpia, malalties, situacions terminals.... i llavors és quan ens adonem que la vida no és com esperàvem, que ens sentim mancats de persones o esperances que omplien i tenen un lloc a dintre nostre. Quin dolor, quin desànim i quina baixada de defenses i d’energia i com costa a vegades fer front al viure diari!!! Tot això que acabem de descriure està en el nucli de la nostra vida. Segons encarem aquestes situacions viurem millor o ens amargarem la vida. Segons integrem les pèrdues i dols en el nostre món intern serem més o menys lliures, segons comprenguem i reconeguem el mal que ens han fet les desil·lusions i els desenganys podrem ajudar els qui tenim al costat i ser persones amb alegria i bon humor. Siguem clars, en la manera d’integrar i fer front els dolors més forts podrem ser o no ser persones positives, engrescadores i creatives. I no s’hi val dir que ja ho he oblidat, o que ja ha passat o inclús a mi no m’afecta, perquè la ferida s’anirà fent més profunda i tard o d’hora ens passarà factura. “El mai més” és una experiència profunda i dolorosa que ja va començar en el moment del néixer i que condiciona tota la nostra vida. Les nostres esperances i reptes, el nostre sentit del viure i la nostra manera de relacionar-nos tenen molt a veure en com hem sigut educats i de com fem front a la frustració i a la separació.
De totes formes el camí que ens marca “el mai més” no només és costerut sinó que és el camí del canvi, del creixement i de la creativitat, de la vida i del goig tal i com comentarem en un proper article.